248 The Jungle Book

1967 - Verenigde Staten
Regie: Wolfgang Reitherman
Met: Phil Harris, Bruce Reitherman
Speelduur: 78 minuten

Walt Disney wordt vrijwel altijd geassocieerd met lieflijke zoetigheid, maar wie de vroege klassiekers heeft gezien weet dat dat onterecht is. De hekserige koningin uit Snow White and the Seven Dwarfs, de dood van het moederhert in Bambi, en vooral de ezeltransformatie uit Pinocchio hebben menig teer kinderzieltje een traumatische schok toegediend. Al zul je die duistere kant van Disney met een lantaarntje moeten zoeken in het vrolijke The Jungle Book, losjes gebaseerd op de verhalenbundels van Rudyard Kipling.
Het verhaal is bekend: Mowgli wordt als weesjongetje geadopteerd door een wolvenfamilie, maar de tijger Shere Khan heeft gezworen alle mensen te doden zodat de wolfenraad besluit dat Mowgli niet langer in de jungle kan blijven. Panter Bagheera zal hem terugbrengen naar het dorp van de mensen. Op die gevaarlijke tocht ontmoeten ze Baloo, de opgewekte beer met pluk-de-dag als levensmotto, die zich ontfermt over Mowgli, plus tal van andere dieren - waarbij ik de swingende orang-oetan Louie, de hypnotiserende slang Kaa, en de stiff upper lip tijger Khan tot mijn absolute favorieten reken.
Feitelijk is Jungle Book de allerlaatste klassieker uit de Disney-koker, want de maestro himself overleed gedurende de productie. Walt had zich met eerdere tekenfilms, zoals 1001 Dalmatians en Sword in the Stone, niet echt meer bemoeid, maar Jungle Book deed hem het plezier van de animatieschepping herontdekken. Zo legde hij nog eenmaal de meesterhand op het genre.
Disney's invloed is terug te vinden in het veel luchtiger opkloppen van de donkere vertelling van Kipling, en vooral in de briljante casting van de stemmen. Phil Harris (Baloo), Sebastian Cabot (Bagheera), Sterling Holloway (Kaa), George Sanders (Shere Khan) en jazz-swingzanger Louis Prima als apenkoning Louie leveren sublieme prestaties. Disney benadrukte ook voortdurend dat de getekende personages hart en ziel moesten meekrijgen, en dat betaalde zich uit in de levensechte, wonderschone animatie. Als je goed kijkt hoe Mowgli doelloos rondslentert, of hoe Louie met al zijn gewicht op één knuist blijft staan, weet je waarom de animatie in Jungle Book de nieuwe Disney-standaard werd en nog altijd als ijkpunt dient voor Pixar.
Zo'n Disney-tekenfilm is niet compleet zonder muzikale intermezzo's, dus ook hier worden we getrakteerd op mooie deuntjes. 'Bare Necessities' is het bekendst, maar dat positivonummer kan voor mij niet tippen aan het rondbuitelend apenfeestje van 'I wanna be like you' of het slissend hypnoseliedje 'Trust in me' waarbij Mowgli als slaapwandelaar rondstapt over Kaa's kronkels.
Het zou lang duren voordat de studio na de dood van Disney opnieuw dit niveau benaderde. Dan moet je toch vooruitspoelen naar de jaren 1990 (Beauty and the Beast, Aladdin, The Lion King), maar vergeet niet terug te spoelen naar dit pareltje van inmiddels ruim 40 jaar oud.